Ek gıdalara başladığımız ilk hafta canım oğlum verdiğim her şeyi geri çevirmeden yedi. Babasıyla bi ohh çektik. Oğlumuz sorunsuz bi çocuktu bundada bizi üzmeyecek derken mücadelemiz çoktan başlamıştı.
Mama sandalyesinde sağa sola sallanmalar, ağzını açmamalar, diliyle kaşığı itme, pufff yapıp ağzındakileri püskürtmeler, yere düşen kaşıklar, dökülen ve yenmediği için çöpe giden mamalar...
Birde puff yapmalar oyun haline döndü hayatımız daha da bi şenlendi. Emzirirken üstüm başım süt kokardı bugünlerde ise meyve püresi, yoğurt, sebze...
Berkinin mama saatleri ona keyif vermeliydi onu bıktırmadan sabırla oyunlarla ona sevdirmeliyim. Daha çok başındayız umarım ilerleyen zamanlarda severek yiyeceğimiz günleri de görürüm.